Weggespoeld in Dominical

Hola, in dit berichtje zal ik de ervaringen van het afgelopen weekend op een rijtje zetten. Zaterdag zijn we om 07.45 uur opgestaan, nadat we gewekt werden door zingende en drinkende zwervers onder het raam. Na een ontbijtje in het hotel zijn we om 09.00 uur in de bus gestapt, met een lange reisdag voor de boeg. Vandaag zou het feest bij de grens weer gaan beginnen... Onderweg hebben we alle douaneformulieren weer moeten invullen en bij de Panamese grens begon het gedonder al. Alle bagage moest uit de bus gehaald worden en alles werd uitvoerig gecontroleerd; bij sommigen werd de hele boel eruit gehaald en in het zicht uitgestald en lag de inhoud van toilettassen verspreid over de tafels... Dit is dus echt één groot machtsvertoon en één corrupte boel! In tegenstelling tot de verwachtingen vooraf ging het bij de grens met Costa Rica wel goed en kregen we hetzelfde circus wonder boven wonder niet weer. Uiteindelijk zetten we na 1 uur en 45 minuten (snel dus) weer voet op Costa Ricaanse bodem en viel meteen op, hoe schoon Costa Rica in verhouding tot Panama is. Costa Rica is overigens 1,2 x zo groot als Nederland. Vandaag hadden we weer een uurtje tijdswinst, omdat het in Costa Rica een uur vroeger is. Tijdens de koffiebreak bij restaurant Hua Guen vlak over de grens besefte ik, dat mijn rode, grote, zware koffer (die zo langzamerhand een begrip aan het worden is binnen de groep) het weer overleefd had...
De eindbestemming voor deze dag was de plaats Dominical aan de rivier Rio Baru en aan de Pacifische kust (de Stille Oceaan). We zitten daar drie nachten in Villas Rio Mar, een mooi en groots opgezet complex van een Nederlandse eigenaar met een enorm zwembad en een tennisbaan(!!!). Dominical bestaat uit één lange, zanderige hoofdweg met restaurantjes, makelaars en shopjes. Dit plaatsje staat bekend om de vele Amerikaanse surfers, die er komen. Toen we aankwamen, regende het dat het goot, maar de temperatuur was er nog altijd heerlijk. Ik heb dan ook meteen een duik genomen in het zwembad. 's Avonds hebben we gegeten in Villas Rio Mar zelf en hebben we met een paar man nog even nagepraat met onze reisleider Arjen. Hij meldde me, dat zelfs zijn moeder in Nederland deze website gevonden had en het zo leuk vond, dat zij op deze manier het werk van haar zoon kon volgen! Voor zondagochtend 06.00 uur stond de walvis- en dolfijntour alweer gepland...

Tja... dat was dus weer een kort nachtje... Onder leiding van gids Carlos zijn we met droog(!) en zeer zonnig weer met de bus vertrokken naar Sierpe, wat zo'n 1,5 uur rijden was. Daar kregen we een uitgebreid ontbijt voorgeschoteld en vertrokken de beide boten voor de walvis- en dolfijntour. Via de rivier door mangrovebos kwamen we uiteindelijk uit in de Pacifische Oceaan, waar we op jacht gingen naar walvissen. Normaalgesproken ben ik gek op bootje varen en genietend van de felle zon begon ik vol goede moed aan de 2,5 uur durende heenreis. Echter, door de enorm harde wind staken metershoge golven de kop op en de eerste 'zieken' vielen aan boord. Kletsnat zagen we na een tijd in de verste verte vinnen en waterspuiten, wat walvissen bleken te zijn. Eentje kwam uiteindelijk redelijk dichtbij de boot, maar aangezien ik zo in de weer was met het zoeken naar mijn fotocamera, heb ik dit enorme bakbeest maar een fractie van een seconde kunnen zien (en de foto is natuurlijk niet gelukt). Het bleek een moeder walvis met een kalfje te zijn, die erg nerveus was. De boot mag ook maar maximaal 20 minuten rond de walvissen blijven drijven, anders raken ze gestresst. Het walvisseizoen is trouwens bijna afgelopen en loopt in principe tot en met september (al spreken de reisgidsen elkaar een beetje tegen). Kortom, de walvissenjacht was naar mijn idee niet echt spectaculair, helaas.
Op het strand van een onbewoond eiland konden we vervolgens een beetje bijkomen van de boottocht en opdrogen, waarna we een lekkere lunch kregen. Het water van de Stille Oceaan is helder, warm en erg schoon. Fijne kiezels liggen op de bodem. Kortom, ik heb er heerlijk kunnen zwemmen. We leken net een stel schipbreukelingen! Alles, maar dan ook alles was drijfnat en kleren hingen te drogen in de palmbomen op het strand... De terugtocht in de boot duurde weer twee uren en onderweg werden we verrast door een enorme regenbui (van die harde slagregens, die pijn doen aan je gezicht). De rest van de dag is het niet meer opgehouden met regenen. Ik ben dan ook finaal onderkoeld en zit te wachten, tot ik weer eens verkouden word. Gelukkig waren er niet zulke zware golven meer. Ook tijdens deze bibbertocht kregen we - gehuld in poncho's - niet echt te zien, waarop we hoopten. Het resultaat was twee krokodillen op afstand, die wel vier meter lang kunnen worden, een aapje hoog in de bomen en wat watervogels. Geen dolfijnen jammergenoeg. De trip viel dus wel een beetje tegen en dat voor maar liefst 90 dollar per persoon (deze trip maakte wel deel uit van het vooraf betaalde excursiepakket). Vervolgens moesten we weer 1,5 uur in de bus bibberen en verlangde ik ontzettend naar een warme douche. Maar toen begon de ellende pas echt en dat is de reden voor de late update van deze site! Lees en huiver...
Ik sta nog niet onder de douche of de stroom valt uit (iets wat hier wel vaker gebeurt, maar dan even). Kortom, alles maar op de tast doen en gewapend met zaklampen baande ik me een weg door de kamer. Dit dagboekje heb ik dan ook bijgewerkt in het half donker (op papier), zittend in de veranda/voorkamer van de bungalow van Astrid en mijzelf. Je kunt je dan ook voorstellen, hoe het schriftje er nu uitziet... Tijdens het bijwerken is de hele 'inboedel' (inclusief gordijnen) overigens naar beneden gevallen... Na een tijdje bleek, dat de rivier Rio Baru buiten zijn oevers getreden was en dat het hele dorp Dominical ondergelopen was, iets wat eens in de zoveel jaar gebeurt (uitgerekend nu dus). Eens in de tien jaar stroomt het water tot de receptie, iets wat deze keer nèt niet gebeurde. Ons complex ligt een eindje buiten het 'centrum' van Dominical en op de straat kon je zo de rivier zien stromen, wel een mooi gezicht trouwens. Je kon het dorp niet meer in of uit, maar gelukkig zaten wij allemaal nog bij Villas Rio Mar. Het diner vond plaats bij kaarslicht, ik vond het wel iets hebben. Eten koken lukte overigens bijzonder goed en nog snel ook! Uiteindelijk hebben we vier uren zonder stroom gezeten en onze hotelkamer was echt een slagveld geworden. Mijn bed, dat aan de raamkant staat, was kletsnat en in de kamer stond ongeveer een centimeter water. Vannacht begon het weer als een idioot te regenen en hebben we zitten hozen met een prullenbak... Op het moment dat ik dit bericht schrijf (het is hier nu bijna 11.30 uur op maandagochtend) is het stralend weer en lijkt het, alsof er helemaal niets is gebeurd. Ik ga nu dus maar snel zwemmen, tennissen en het dorp in (als dat lukt), want voor je het weet, krijgen we hetzelfde gedonder straks weer! We hebben vandaag trouwens een vrije dag, dus ik ben pas om 08.30 uur opgestaan.
Morgen (dinsdag) vertrekken we om 08.00 uur naar Nationaal Park Manuel Antonio in Quepos, helaas bijna het einde van deze reis. Woensdagmiddag zijn we weer terug in San José, de hoofdstad. Ik verwacht, dat ik dan mijn laatste update op de site zal plaatsen... Nogmaals dank voor al jullie leuke reacties & tot gauw!!!